Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju żeńskiego, widoczną, chociaż częściowo przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie o wiele bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz to mniej widzialna, w ostateczności pod każdym względem ukryta pod suknią czy też bluzką. Mimo to noszono ją nadal ze względu na ochronę przed chłodem i dla komfortu, bo z reguły była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli sukienka wierzchnia, w szeregu przypadków sztywna oraz szorstka.

W ten sposób koszula stała się szczegółem damskiej bielizny osobistej. Dla wygody szyto koszule o coraz prostszym kroju i większym dekolcie. Pomimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie ozdabiano ją haftami i koronkami - przetestuj https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dopasowana była do długości sukni pasującej aktualnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien chemicznych, początkowo nylonu, później sztucznego jedwabiu i tzw. szermezy.